گل عفاف، در بوستان حجاب می روید.

بی حجاب، هم چون شاخه ای بیرون از حصار باف است، که طمع هر رهگذر را به سوی خود جلب می کند.

هیچ کس با نام « آزادی » دیوار خانه خود را بر نمی دارد و شب ها در حیاطش را باز نمی گذارد.

گوهر عفاف و پاکی، کم ارزش تر از پول و جواهرات نیست.

کسی که « کودک عفاف » را جلوی صدها گرگ گرسنه می برد وبه تماشا می گذارد، روزی هم « پشت دیوار ندامت » اشک حسرت خواهد ریخت.

حجاب ، هم چون یک توری، مانع ورود حشرات نگاه های مسموم است. کسی که راه ورود مگس های مزاحم را می بندد، خود را « مصون » ساخته است، نه محدود.

زن به خاطر کرامت وارزشی که دارد نباید خود را حراج کند ودر بازار سوداگران شهوت بفروشد.

حجاب، مثل در شیشه عطر، مانع پریدن عطر عفاف می شود، نباید گذاشت پای بیگانه، وارد مزرعه ی نجابت شود و بوته های نورس عصمت را لگد مال کند.

حجاب، زندان نیست که زنان در آن محبوس باشند، بلکه قلعه و دژی است که از ورود غارتگران و مهاجمان جلوگیری می کند. زنان با حجاب، قلعه نشینانی اند که به مزاحمان، اجازه ورود به حریم عفاف نمی دهند.

اگر چشم، دریای هوس شود ، قایق گناه در آن حرکت می کند.

بیایید با بی حجابی ،خون پاک شهدایمان را بی اجر و پایمال نکنیم

به امید روزی که شاهد بی حجابی در این مملکت اسلامی نباشیم

اللهم عجل لولیک الفرج